Werkgroep Industrieel Erfgoed Zeeland
Industrieel erfgoed is een ruim begrip. Het omvat industriële monumenten als fabrieken, scheepswerven, transformatorhuisjes en watertorens, maar ook objecten die te maken hebben met verkeer en vervoer en met communicatie; objecten die niet letterlijk als industrie te betitelen zijn.
Vanaf 1850 komt in West-Europa de industriële revolutie op gang. Door de introductie van stoommachines en elektriciteit gebeurt steeds meer handwerk machinaal en nemen industrie en techniek een grote vlucht, ook in Zeeland. De openbare voorzieningen verbeteren en daarmee het welzijn en de volksgezondheid van de inwoners van Zeeland. Al deze ontwikkelingen zijn bepalend geweest voor onze moderne samenleving en hebben onze maatschappij grotendeels gemaakt tot wat zij nu is. De industriële revolutie en de uitvindingen die daaruit voortgekomen zijn, hebben veel zichtbare sporen nagelaten in onze omgeving: ons industrieel erfgoed.
De laatste decennia is de belangstelling voor dit erfgoed sterk toegenomen. In Zeeland werd in 1982 de Werkgroep Industriële Archeologie van de Zeeuwse Culturele Raad opgericht, nu bekend onder de naam Werkgroep Industrieel Erfgoed Zeeland (WIEZ). Het jaar 1996 werd landelijk uitgeroepen tot Jaar van het Industrieel Erfgoed en heeft geleid tot een groeiende populariteit van dit erfgoed en, daarmee samenhangend, een steeds betere bescherming.
